Ondertussen is het weer even geleden dat ik van me liet horen. Nochtans is er de laatste tijd heel wat gebeurd. Zo gingen we weg uit Antwerpen en kwamen we weer terug WANT ONS APPARTEMENT IS EINDELIJK KLAAR! Verhuizen is wel wat bizar in deze coronatijden, maar we geraken er wel... Traag maar zeker.
Op 1 maart - nog voor er van een lockdown zelfs maar sprake was - verhuisden het Lief en ik van Antwerpen terug naar de parking. Noodgedwongen en met enige spijt in het hart op dat moment maar achteraf bekeken was de timing zo slecht nog niet. Twee weken later ging het land namelijk in lockdown, slechts enkele dagen voor we normaal gezien in ons nieuwe appartement zouden mogen trekken. Dat bracht heel wat stress met zich mee, vooral omdat de verhuis opeens zo zeker niet meer was. Hoewel de datum weer achteruit werd gezet, zijn we er uiteindelijk toch geraakt en kregen we de sleutel van het appartement (eindelijk) weer in handen.
Niet dat het vanaf dat moment vlotter verliep, zo zetten we bijna de keuken onder water door een slecht aangesloten afwasmachine, trokken we de verf van de ramen tijdens het schilderen van de muren eraf omdat niemand ons gezegd had dat die ramen dus geschilderd waren en ontdekten we dat de afmetingen van het berghok toch nét iets kleiner waren dan op de planning die we bij aankoop kregen. Gelukkig is er voor alles een oplossing en worden die dingen gefixt as we speak.
Onze lieve kat Fons deed het tot aan de verhuis richting mijn ouders niet slecht, hij kreeg medicatie voor zijn epilepsie en die werkten goed. Jammer genoeg bleek bij de laatste controle dat de medicatie ook zijn lever aantastte en moesten we afbouwen. Sindsdien is het moeilijk en hebben we weer een aantal epilepsie-aanvallen achter de rug maar, silver lining; we vonden wel een supergoede dierenkliniek mét neuroloog die ons erg goed bij staat in de zoektocht naar nieuwe medicatie die kan helpen om de epilepsie onder controle te houden.
Verder werken zowel het Lief als ik veel thuis, al begint het Lief steeds vaker op kantoor te werken op vraag van zijn baas. We zijn druk bezig om de slaapkamer als eerste kamer van het huis in orde te krijgen en spendeerden de afgelopen weekends enkel aan het schuren, opvullen en schilderen van muren. We bleven dus nog wat langer dan voorzien bij mijn ouders, 'op de parking', hangen maar vanaf dit weekend zijn we weer Antwerpenaren.
Het afscheid zal bitterzoet zijn, zeker omdat er tijdens de laatste presentatie van de Veiligheidsraad nog steeds geen perspectief was in verband met het opzoeken van familie (wij hadden echt veel geluk op dat gebied) maar ik kijk er anderzijds ook wel naar uit om dat appartement helemaal in te richten naar onze smaak. Om eindelijk nog eens wat in de keuken te staan en lekkere gerechtjes te maken (én om al die nieuwe toestellen uit te proberen). Voor nu, ga ik ook proberen om wat van die hervonden vrije tijd aan de blog te besteden. De stilte was te lang. En ik heb nog zo veel te vertellen!
Niet dat het vanaf dat moment vlotter verliep, zo zetten we bijna de keuken onder water door een slecht aangesloten afwasmachine, trokken we de verf van de ramen tijdens het schilderen van de muren eraf omdat niemand ons gezegd had dat die ramen dus geschilderd waren en ontdekten we dat de afmetingen van het berghok toch nét iets kleiner waren dan op de planning die we bij aankoop kregen. Gelukkig is er voor alles een oplossing en worden die dingen gefixt as we speak.
Onze lieve kat Fons deed het tot aan de verhuis richting mijn ouders niet slecht, hij kreeg medicatie voor zijn epilepsie en die werkten goed. Jammer genoeg bleek bij de laatste controle dat de medicatie ook zijn lever aantastte en moesten we afbouwen. Sindsdien is het moeilijk en hebben we weer een aantal epilepsie-aanvallen achter de rug maar, silver lining; we vonden wel een supergoede dierenkliniek mét neuroloog die ons erg goed bij staat in de zoektocht naar nieuwe medicatie die kan helpen om de epilepsie onder controle te houden.
Verder werken zowel het Lief als ik veel thuis, al begint het Lief steeds vaker op kantoor te werken op vraag van zijn baas. We zijn druk bezig om de slaapkamer als eerste kamer van het huis in orde te krijgen en spendeerden de afgelopen weekends enkel aan het schuren, opvullen en schilderen van muren. We bleven dus nog wat langer dan voorzien bij mijn ouders, 'op de parking', hangen maar vanaf dit weekend zijn we weer Antwerpenaren.
Het afscheid zal bitterzoet zijn, zeker omdat er tijdens de laatste presentatie van de Veiligheidsraad nog steeds geen perspectief was in verband met het opzoeken van familie (wij hadden echt veel geluk op dat gebied) maar ik kijk er anderzijds ook wel naar uit om dat appartement helemaal in te richten naar onze smaak. Om eindelijk nog eens wat in de keuken te staan en lekkere gerechtjes te maken (én om al die nieuwe toestellen uit te proberen). Voor nu, ga ik ook proberen om wat van die hervonden vrije tijd aan de blog te besteden. De stilte was te lang. En ik heb nog zo veel te vertellen!
No comments:
Post a Comment