Paprikarisotto met gepofte aubergine en burrata.

 Wie lief wilt zijn voor het milieu, moet niet enkel op zijn plasticverbruik letten, maar eet beter op tijd en stond eens vegetarisch. Als je zelf al wat hebt opgezocht over hoe je duurzamer kan leven, is het je ongetwijfeld ook al opgevallen. Er zit nogal een geitenwollensokvrouwke in mij en ik doe echt mijn best om lief te zijn voor onze planeet, maar vlees en vis (en bij uitbreiding alle dierlijke producten) achterwege laten... dat lukt me niet. In ruil daarvoor, las ik wel minstens 1 vegetarische dag per week in en we proberen de laatste tijd zelfs op te bouwen naar 2 dagen, met hier en daar zelfs vegan gerechten bij. Reden waarom ik het moeilijk vind? Wel, ten eerste, omdat ik gewoon héél graag vlees en vis eet. Ten tweede, omdat ik niet zo veel groentjes lust en dus vaak moeite heb met lekkere vegetarische gerechtjes te vinden. De groenten die ik dan wel lust, zie je dan weer heel vaak terugkomen in mijn vegetarische gerechten en op den duur heb je het gevoel dat je altijd hetzelfde eet (hallo, pasta met tomatensaus en groentjes en wok met currysaus). 

Dus na een tijdje word je dan wat creatiever in je bereidingen. Zo maakte ik eerst een paprikabouillon in plaats van een klassieke groentebouillon om de risotto in te garen en in plaats van de aubergine gewoon te bakken, pofte ik hem op voorhand in de oven. Burrata - mijn nieuwe favoriete kaassoort - maakt het gerecht tot slot helemaal af. Zéker als je er nog wat grof zout en peper over strooit. Damn, uitleggen wat er precies in zit, brengt me het water weer spontaan in de mond!

Pecannoten-havermoutschotel.

Hoewel het weer al langer in een herfststemming is, ben ik pas enkele dagen geleden overgeschakeld in 'herfsmodus'. Het is zo'n raar jaar geweest dat ik nog even wou vasthouden aan de laatste zonnestralen en zomergevoel maar nu het oktober is, kan ik er niet meer onderuit: er is een nieuw seizoen aangebroken. En hoewel ik nog nooit een 'pumpkin spice latte' proefde, ben ik ook een beetje blij om de appel-kaneelcombinatie opnieuw boven te halen. Ik start het nieuwe seizoen graag met deze stevige havermoutschotel, die vol herfstsmaken zit (ik liet de appel deze keer achterwege maar er zit meer dan genoeg kaneel in). Ik serveerde er ook een beetje vanillemascarpone bij - want elk excuus voor vanillemascarpone is een goed excuus, in my book - dat het voor mij helemaal afmaakte, maar laat die gerust achterwege als je zelf geen fan bent.

De schotel blijft enkele dagen goed in de koelkast dus kan je perfect maken op zondag om alvast enkele dagen een zorgenvrij ontbijt te kunnen nemen, maar kan je perfect ook als brunchgerecht (en in mijn mening zelfs als dessert) voorschotelen.

Update 2020.

Na een lange stilte, opnieuw even een update hoe de laatste maanden zijn geweest. We wonen ondertussen al een hele tijd weer in Antwerpen maar dat deden we lange tijd zonder onze liefste vriend, Fons. Tijdens de zomermaanden ging het namelijk helemaal niet zo goed met hem. Echt echt niet goed. Heel slecht eigenlijk. Wonder boven wonder, kwam hij wel uit een zeer diep dal en ondertussen doet hij het weer beter. We kunnen enkel hopen dat de lijn zich zo verder zet en dat hij op het niveau mag blijven waar hij nu op is, ook al zal hij waarschijnlijk geen 100% genezing kennen. Veel van onze tijd ging dus naar hem, waardoor het hier weer wat stiller werd. Dus even een overzicht van wat wij de afgelopen maanden allemaal deden;

1. De grootste lieverik ever, hier nog rustig aan het chillen in de zon, alsof er niks aan de hand is. -- 2. Schilderen, schilderen, schilderen. Het Lief deed het meeste werk. Ik geef het toe. -- 3. Tijdens de hectische zomermaanden, maakten we vaak wandelingen om de gedachten te kunnen verzetten. Gelukkig is Antwerpen prachtig tijdens de zomermaanden en konden we van mooie zonsondergangen genieten.