November 4, 2017

Onze reis door Indonesië: Java & Bali.


Gisteren hadden we reünie met onze groep reisgenoten naar Indonesië en dat deed me eraan denken dat 1) ik dringend eens aan dat fotoalbum moet beginnen en 2) dat ik daar nog geen foto's van had gedeeld hier! De foto hierboven hebben jullie al (gedeeltelijk) voorbij zien komen want dat is de foto die ik voor het canvas gebruikte. Hoewel het er superdruk was, kon onze gids het toch doen lijken alsof het Lief en ik de enige twee mensen op de Kawah Ijen waren. Het was overigens ook één van de hoogtepunten van de reis voor mij. Niet alleen omdat ik boven ben geraakt binnen de tijd (overwinning voor mezelf) maar vooral omdat het iets unieks is in de wereld. Maar daar vertel ik zo meteen meer over. Laten we chronologisch beginnen:



Onze reis begon in Jakarta en daar waren we vooral onder de indruk van het heel erg drukke verkeer! Echt. Niet. Normaal. Er lijken ook geen verkeersregels te zijn, iedereen doet maar wat. Voor de rest was er niet zo bijzonder veel te zien in Jakarta, vond ik. We bezochten de grootste moskee van Indonesië en grappig genoeg ligt er recht tegenover een katholieke kerk. Er is daar trouwens een heel amicale sfeer tussen de katholieken en de moslims, ze lenen zelfs diensten aan elkaar uit, bijvoorbeeld parkeerplaatsen wanneer er een feest is bij het andere geloof.
Geen foto's dus van Jakarta en ook niet van Bandung, waar we nadien naartoe reisden. Daar bezochten we een krater en gingen we naar een lokaal optreden kijken. Het optreden bestond uit verschillende delen en in het laatste deel, werden er mensen uit het publiek gehaald om met de kinderen mee te dansen. Je raadt het al, ik werd al snel uit het publiek gehaald om voor alle mensen te gaan dansen en net wanneer het Lief klaar was met lachen, kwam er ook een meisje op hem af om hem mee naar voor te leiden (karma is a bitch).
Dan nu naar de foto's, die zijn getrokken in Pangandaran. Pangandaran is een kuststad waar vooral lokale mensen op reis gaan en weinig toeristen zijn. Ik vond bovenstaande foto wel grappig, dat iemand had vastgelegd hoe ik selfies (probeerde) te trekken. Onderstaande foto is ook een steiger die vlak aan ons hotel lag (jaja, wij hadden zicht op zee... als we tussen de strandcafeetjes door keken toch). Op zich is er ook niet veel speciaals aan Pangandaran, maar van daaruit maakte we een uitstap naar de Green Canyon die ik heel erg de moeite vond en we stopten er ook in een lokale school. Het enthousiasme van de leerlingen om blanke mensen te zien... Echt fantastisch (en tegelijkertijd heel raar ook).


Na Pangandaran, kwamen we aan in Yogyakarta waar de meeste toeristen aan hun reis door Indonesië beginnen en dat merk je wel. Opeens kom je veel meer blanke mensen tegen en ook de prijzen gaan wat omhoog (maar nog steeds meer dan betaalbaar). We verbleven 4 dagen in "Yogya" en deden/bezochten heel wat verschillende dingen. We huurden onder andere een riksja om de stad zelf wat te bekijken. Onze chauffeurs bleven een hele dag bij ons en voerden ons naar het paleis van de Sultan, zijn waterpaleis, de dierenmarkt (daarover zodra nog meer) en een batikshop.
Ik voelde me trouwens vaak een celebrity in Indonesië want ongelooflijk veel mensen vragen om op de foto met je te gaan (enkel en alleen omdat je blank bent), zo ook mijn riksja-chauffeur. Jammer dat hij zijn mond niet open deed op de foto want zijn tanden (of het gebrek eraan) waren eigenlijk hoe ik hem vooral zal herinneren.


Zoals ik al vermeldde, bezochten we ook de dierenmarkt en dit vond ik zo'n rare ervaring. Alle beestjes zitten met tientallen in super kleine kooien of hokjes en je vindt er écht alle soorten dieren terug: van zangvogeltjes tot uilen tot hagedissen, aapjes, anaconda's, katten, puppy's, vissen, kippen, leguanen, ... . Echt schrijnende omstandigheden en ik beken, ik heb moeten wenen toen ik de kittens zag zitten. Dat bovenop het gemis van mijn liefste Fons werd me even te veel. Soit, een ander schrijnend tafereel waren deze gekleurde kuikens. Ik weet niet hoe ze het doen maar dat het niet goed zal zijn voor de beestjes, daar ben ik vrij zeker van.





Op één van de andere dagen kregen we ook een rondleiding per fiets van 2 studentes en zij namen ons mee naar de rijstvelden even buiten de stad. Ze waren net met de oogst bezig en daar trok ik bovenstaande foto.
In de namiddag gingen we dan Prambanan bezoeken en ook dit was voor mij een van de hoogtepunten van de reis. Ik heb sowieso wel een grote interesse in het hindoeïsme (verhalen over verschillende goden vind ik fantastisch, om diezelfde reden ben ik ook geïnteresseerd in oude Griekse verhalen) en het detailwerk dat in de constructie van deze tempels is gekropen. Wauw. Natuurlijk heel toeristisch maar dat nam ik er graag bij. Zeker niet overslaan bij een bezoek aan Java.


De volgende dag bezochten we in de vroege ochtend (en dan bedoel ik half 4 opstaan) de boeddhistische Borobudur tempels maar wegens te grote wallen, heb ik er hier maar geen foto van gepost.
En toen kwamen de moeilijke dagen. De wandeldagen. Ik haat wandelen. Ik vind het echt niet leuk, zeker niet als het omhoog is. En laat Indonesië nu net verschillende vulkanen tellen. De Bromovulkaan is een bekende vulkaan en ook wij hebben die beklommen. Nu ja, ik heb ook wel een deel vals gespeeld door me aan de voet te laten afzetten door een jeep (anderen wandelden een hele wandeling) maar ik ben hem wel eigenhandig op geraakt!




By the way, de volgende dag stonden we om 3u op om de zonsopgang over de Bromovulkaan te zien. Heel mooi maar heel koud. Ik vertel jullie dit alleen maar zodat ik wat medelijden kan opwekken voor het volgende deel.
Want jawel, een dag later en na een rit van 5u in de wagen, stonden het Lief, ik en nog 4 andere reisgenoten om 12u 's nachts op (welgeteld 3,5u geslapen trouwens) om opnieuw een vulkaan te beklimmen. Om 2u kwamen we aan bij de Kawah Ijen waar we onze gidsen ontmoetten: twee hele lieve broers die ons meer over hun leven vertelden. Hun job was om dagelijks (!) de Kawah Ijen op te klimmen om dan met +- 90 tot 100 kg zwavel weer terug te keren. Als je ooit al hebt gehoord over de vulkaan met alle zwaveldragers, gok ik dat het over de Kawah Ijen zal gaan. Echt een verschrikkelijke job, denk ik, al bleven onze gidsen nog heel positief. Het ergste vond ik de zwaveldampen. We hadden al gasmaskers gekregen maar zelfs dan nog brandde het zo ongelooflijk erg wanneer de wind de dampen in onze richting blies. En mijn ogen! Het brandde echt verschrikkelijk en dat trotseerden deze mannen meerdere keren per dag. Ik zou nog zo veel meer kunnen vertellen over de omstandigheden waarin zij moesten werken, maar ik geloof dat er daar ook documentaires over bestaan die dat veel beter uitleggen.


Na een wandeling van ongeveer 2u (de wandeling is niet zo lang, slechts 4km maar waarvan 3km steil omhoog. Echt steil), kwamen we aan in de krater en zagen we waar we voor gekomen waren: het blauwe vuur. Volgens internet ontstaat dit vuur door een reactie van de lucht met de zwavel en de hoge temperaturen, maar of dit nu klopt daar heb ik geen idee van. Ik kan je alvast wel zeggen dat je Indonesië niet bezocht kan hebben zonder het te zien. Ik heb me door onze gids laten vertellen dat er slechts 2 vulkanen op de wereld zijn waar je dit kan zien dus zeker doen als je de kans krijgt! Bovenstaande foto heeft 1 van onze gidsen gemaakt door naar de rots te klimmen en van dichtbij foto's te nemen (ik zei toch dat ze lief waren). Later organiseerde hij bijna een fotoshoot voor mij en het Lief zodat we zeker zouden terugkeren met leuke foto's. Het was echt een schatje. 
Onderstaande foto nam ik toen we vanuit de krater terugkeerden naar de top van de vulkaan. De zon kwam stilaan op en dan zie je dit immense blauwe meer opduiken. Het is trouwens 1 van de zuurste meren van de wereld. Heb ik al gezegd dat je dit zeker moet doen als je in Indonesië bent? 




Na al die beklimmingen, hadden we onze rust wel verdiend dus vervolgden we onze weg naar Bali. Ik had zo'n grote verwachtingen van Bali, misschien wat te groot want ik moet eerlijk zijn: toen ik aan kwam, viel het allemaal toch een beetje tegen. Ik ben ervan overtuigd dat Bali prachtig is, maar het is ook zo enorm toeristisch. Ik werd er op de duur zelfs een beetje lastig van. Overal waar je kwam - echt overal - werd je aangeklampt om iets te kopen. "Sarong? Sarong?" Terwijl ik er al 1 aan had! Je blijft proberen om vriendelijk "No, thank you" te zeggen, maar wanneer ze je blijven aanklampen kan dat erg lastig worden (no worries, ik ben altijd vriendelijk gebleven, met enige moeite af en toe).
Soit, onze eerste stop was Lovina, een rustig kuststadje waar eigenlijk ook niet zoveel te zien was. Wel ideaal om even op adem te komen na al die wandelingen. We verbleven er ook niet te lang want na 2 dagen gingen we verder naar Ubud. Ons hotel daar lag niet zo ver van het "Monkey Forest" wat ik moest en zou bezoeken. Hieronder zie je dat ik zelfs vrij dicht bij een aapje ben kunnen komen (je kon nog dichter gaan als je wou, maar dat was mijn grens. Ik blijf toch een gezonde angst houden voor vreemde dieren). 


En hieronder zie je de allerlaatste foto die ik trok van onze reis: de typische rijstterassen. Zoals je kan zien is Bali (en Java trouwens ook) vrij groen. En toch vond ik het er best wel vervuild. Nu ja, vooral de rivieren dan. Mensen gooien alles in de rivier (echt alles) en aangezien ze de rivieren gebruiken om hun rijstvelden en andere plantages mee te draineren, ligt ook alles daar vol met plastic, slippers, blikjes, ... . Hoewel er inspanningen worden gedaan om het af te leren (of dat werd ons toch verteld), leken mij die toch niet zo succesvol. Maar ja, eerlijk is eerlijk, ook in Cuba en Argentinië zag ik heel veel vervuiling.


Conclusie? Indonesië is prachtig en dan prefereer ik eigenlijk Java nog boven Bali. Ik wil zeker eens terug om Flores, Lombok, de Gili-eilanden en Komodo te bezoeken en wie weet geef ik Bali dan wel opnieuw een kans. Onze tijd daar was ook vrij kort en we zaten wel echt pal in het centrum dus misschien waren de omstandigheden niet helemaal optimaal. Maar eerst wil ik nog eens een nieuw continent bezoeken... Dus, Afrika, here I come!

1 comment:

  1. Leuk om te lezen zeg! Wij gaan vanaf dit weekend zelf naar Bali, dus ik ben benieuwd naar mijn bevindingen!

    ReplyDelete